Mosty Toruńskie

XV, XIX, XX, XXI wieku

Pierwszy most

W 1496 r. pojawiły się pierwsze plany budowy mostu. Na wniosek rady miejskiej król Polski Jan Olbracht nadał miastu przywilej umożliwiający rozpoczęcie budowy.W 1497 r. rozpoczęto prace budowlane, a zakończono w połowie 1500 r. Był to most drewniany na palach. Dwa lata później władze miejskie otrzymały pozwolenie na wzmocnienie konstrukcji tak zwanymi zabezpieczającymi izbicami. Konstrukcja wielokrotnie była wystawiona na trudne warunki atmosferyczne takie jak niskie temperatury, wiosenne roztopy i liczne powodzie. Przez co most często odbudowywano. Toruń w dawnych czasach zaliczał się do jednego z najbogatszych miast, co pozwalało na posiadanie takiego mostu przez mniej więcej 350 lat. Kiedy w XIX w. podjęto decyzję o wzniesieniu żelaznej konstrukcji, pierwszy most początkowo pozostawiono, a później rozebrano. Odnosząc się do dzisiejszych czasów, most ulokowany był między mostem kolejowym i drogowym, gdzie niedawno wybudowano pomosty po obu brzegach Wisły, które upamiętniają istnienie pierwszego toruńskiego mostu.

 

Most im. Ernesta Malinowskiego

W latach 1870-1873 wybudowano konstrukcję stalową, kolejowo – drogową. Miał on na celu połączenie dwóch dworców: Torunia Miasto z Toruniem Głównym. Budulcem była stal zlewna. Dekoracją mostu były posągi cesarzy niemieckich Fryderyka Wielkiego i Wilhelma II.W 1920 r. uległy uszkodzeniu, a ozdobne płaskorzeźby skuto w 1925 roku. W roku 1939 został wysadzony przez polskich żołnierzy, a w 1940 odbudowany przez Niemców, którzy wycofując się 1945 ponownie go zburzyli. W 1947 wybudowano dwa nowe przęsła i wyremontowano jedno. W 1948 r. Podjęto dalsze prace renowacyjne, ale wieżyczki zdobiące obniżono o dwie kondygnacje. Most swoją nazwę otrzymał w 1999 roku na cześć polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego, który zasłużył się w budowie Centralnej Kolei Transandyjskiej.

 

Most im. Józefa Piłsudskiego

Most drogowy im. J. Piłsudskiego zbudowano z materiałów dostarczonych z rozebranego mostu z Opalenia niedaleko Kwidzyna. Konstrukcję oddano do użytku drogowego w 1934 roku i pod koniec tego samego roku uruchomiono biegnącą przez niego linię tramwajową. Podobnie jak w przypadku mostu kolejowego, w czasie II wojny światowej zniszczyło go wojsko polskie w 1939 roku, a w 1945 niemieckie. W 1950 roku konstrukcję odbudowano. Wcześniej wspomniana linia tramwajowa zostawała w roku 1984 zamknięta ze względu na zbyt intensywny ruch samochodowy.

 

Most im. gen. Elżbiety Zawackiej

Oddany do użytku w 2013 r. ma długość 540 m oraz szerokość 24 m. Posiada dwie jezdnie, po dwa pasy ruchu w obu kierunku jazdy oraz całkowitą infrastrukturę. Po obu brzegach Wisły wzniesiono również estakady ułatwiające dojazdy. Nowoczesna, podwieszana konstrukcja bazuje na jednej, centralnej podporze umieszczonej w rzece. Most ułatwia komunikację w mieście oraz sprawia, że dojazd do Torunia jest o wiele łatwiejszy i bardziej płynny.