Kościół św. Jakuba i św. Filipa
Wyjątkowa świątynia, która jest jedyną formą architektoniczną o układzie bazylikowym w Toruniu oraz ponownym przykładem godnego podziwu stylu gotyckiego. Nawa główna kościoła, której wysokość to 21 m jest dwa razy wyższa, niż nawy boczne. Dekoracje wnętrza świątyni przeplatają się przez różne epoki. Na wyjątkową uwagę zasługuje przestrzeń ołtarza głównego, ponieważ do zdobienia ścian użyto cegieł glazurowanych o barwie zielonej oraz żółtej. W centralnej części znajduje się ogromny, barokowy, złoty ołtarz, w którego centrum znajduje się wizerunek św. Jakuba jednego z patronów kościoła.
Na uwagę zasługują organy, które pochodzą z początku XVII stulecia. Wśród wszystkich zdobień, po stronie południowej, znajduje się herb Królestwa Polskiego i Prus Królewskich, a po północnej Starego i Nowego Miast Torunia.
Po prawej stronie od prezbiterium znajduje się osobliwy krucyfiks tzw. Drzewo Życia z XIV w., a jego wysokość to ok 7 m. W tej dalszej części świątyni, w kaplicy św. Krzyża zobaczycie Państwo określany mianem czarnego krucyfiksu wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa. Pierwotnie znajdował się on w nieistniejącym już kościele św. Mikołaja. W przeszłości przez długi czas był dziełem sztuki, które uważano za cudowne. Był celem wielu pielgrzymek.
Świątynia powstała jako kościół farny dla Nowego Miasta i początkowo opiekował się nim Zakon Krzyżacki. Później kuratelę objął zakon cysterek, następnie benedyktynek, a finalnie od połowy XV w. władze miejskie. Przez blisko 100 lat świątynia służyła mieszkańcom wyznania protestanckiego. W II poł. XVII stulecia ponownie znalazły się w nim benedyktynki. Obecnie kościół św. Jakuba i św. Filipa wciąż jest farą nowomiejską.
CIEKAWOSTKA:
Toruński kościół św. Jakuba znajduje się na szlaku Camino Polacco, czyli Polskiej Drodze św. Jakuba prowadzącej do sanktuarium Santiago de Compostela. Z tego właśnie powodu na ogrodzeniu oraz przy bramie można zauważyć charakterystyczne oznaczenia patrona świątyni oraz szlaku, czyli muszlę.