Brama Klasztorna

Brama Klasztorna wchodzi w skład średniowiecznego systemu obronnego Torunia, który częściowo przetrwał do naszych czasów. Jest to obiekt masywnych rozmiarów, który powstał dwuetapowo: częściowo w XIV i XV w., a styl w jakim zbudowano bramę to gotyk flandryjski.

W dawnych czasach była miejscem pracy strażników miejskich, którzy mieli dwa bardzo ważne zadania. Pierwszym była kontrolna ludzi, którzy do Torunia przybywali. Sprawdzono kto przyjeżdżał do miasta, w jakim celu i na jak długo. Miało to na celu ochronę mieszkańców np. przed chorobami, czy rzezimieszkami. Drugim zadaniem była obrona miasta przed ewentualnym atakiem wroga. Konstrukcja bramy bardzo ułatwiała pracę strażnikom miejskim. Poza masywnymi murami, trójwnękowe ostrołukowe wejście ograniczało dostęp do miasta. W pierwszej przestrzeni opuszczano się drewnianą kratę. Kolejna, większa służyła za tzw. “kaszownik”, czyli otwór przez który wg legendy wylewano na nieprzyjaciela gorącą kaszę lub smołę. Zapewne zastanawiacie się, dlaczego akurat te produkty? Odpowiedź jest prosta: zarówno kasza jak i smoła bardzo długo trzymają wysoką temperaturę, więc było to praktyczne rozwiązanie. Nawet jeśli wróg czując głód otworzył usta, co by się posilić, to spożył ostatni posiłek w swoim życiu. Temperatura gorącej kaszy była na tyle wysoka,że skutecznie parzyła jego przełyk. Jednak, czy rzeczywiście z kaszownika wylewano kaszę i smołę? Na pewno obrońcy zrzucali na wrogów ciężkie przedmioty lub wylewali gorące ciecze. Ostatnim elementem obrony były wrota, które znajdują się na swoim miejscu po dziś dzień.

 

CIEKAWOSTKA:

Bramę określano nie tylko mianem Klasztornej, oprócz tego nazywano ją Panieńską lub Ducha Świętego. Wszystkie te trzy określenia związane są ze znajdującym się kiedyś, nieopodal bramy, klasztorem zakonu benedyktynek. Obecnie na jego miejscu jest hotel Bulwar.